‘Dağda ölen terörüste ağlamıyorasanız‘…..!

Sevgili okuyucular,

‘‘Dağda ölen teröriste ağlayamıyorsanız insan değilsiniz. Eline silah almış çoluk çocuk demeden
insan katleden canavarlaşmış bir teröristi de entegre edemiyorsanız devlet değilsiniz’’ Bu sözler
Diyarbakır emniyet müdürü Recep Güven’ aittir. Bu açıklamaya hümanizma penceresinden
baktığımızda, elle tutulabilir bir açıklamadır.

Ama gerçeklerle yüzleşme penceresinden baktığımızda, kendi içerisinde önemli çelişkileri
barındıran bir açıklamadır. Recep Güven’in, açıklamalarıyla kendi dünyası arasında bir
samimiyet, olup olmadığını sorgulamamız gerekmektedir.’

Doğal olan, vicdan sahibi her insanın, bir kimsenin yaşamını yitirdiğinde, üzülmesi ve
ağlamasıdır. Bu gayet normal insani bir duygudur. İnanırımki, Recep Güven’de, vicdan ‘sahibidir’.

Diyarbakır emmiyet müdürü, Recep Güven’in açıklamalarına, farklı iki açıdan bakmak
durumundayız.

1- Recep Güven söylemlerinde ve beyanatlarında ne kadar, samimidir? Geçmişi ile
hesaplaşmışmıdır? Vicdan muhasebesi yapmışmıdır?
2- Bu açıklamalar karşısında şahinleşen, politik argüman sahiplerinin içine bulundukları
durum.

Bilindiği kadarıyla, Recep Güven ilk defa Diyarbakır’da bulunmuyor. Daha öncede, Diyarbakır’da
görev üstlenmiş bir bürokrattır. Recep Güven 1990 yılların ilk yarısında istihbarat uzmanı
olarak Diyarbakır’da görev yapmıştır.

1990’lı yılların ilk yarısının, Diyarbakır ve bölgede Faili ‘meçhul’ aslında faili belli olan yüzlerce
cinayet ve katliam söz konusudur. İşkence ve insan hakları ihlallerinin ayyuka çıktığı bir
dönemdir.

Recep Güven, bu sureçte nasıl bir sorumluluk taşımıştır. Faili ‘mechul’ cinayet ve katliamlarda,
işkencelerde, insan hakları ihlallerinde, nasıl bir rol almıştır? Geçmişteki karanlık ilişkilere dair,
nasıl düşünmektedir. Bu konuda bir tavrı varmıdır? Varsa kamuoyu ne kadar haberdardır?

Aksi taktirde, ‘günah çıkarmak girişim olarak algılanmalıdır. Bu durumda samimiyet içermeyen
açıklamlar, ‘günahlarını’ kapatamayacaktır.

Recep Güven konuşmasında, “İnsanların çektiği acıları biz de yüreğimizde hissettik. Boşaltılan
her köyün aslında geleceğimizde tehdit olduğunu biliyorduk. Meçhule giden insanların herhangi
bir sisteme tabi olamayacağını da biliyorduk. Belki bir mecburiyetti, belki acil bir karardı.
Geçmişi eleştirmek gibi bir olumsuzluğa girmek istemem. Ama bugün yaşadığımız sorunun
temelinde bu var. Şimdi toparlanma ve normalleşmeye çalışıyoruz”

Recep Güven’in, bu ifadeleri, güven verici bir ifade değildir. Anlaşılan odur’ki, günah çıkarma
girişimidir. Anlaşılan geçmişte yaptıklarından pişmanlık duymamaktadır.

‘’Belki bir mecburiyetti, belki acil bir karardı. Geçmişi eleştirmek gibi bir olumsuzluğa girmek
istemem.’’

Bu cümleler, Recep Güven’in, samimiyetini sorgulamamız için yeterlidir. Geçmişlerine
toz kondurmak istemiyor. Geçmiş karanlık ilişkilerin, hasıraltı olmasını ve unutulmasını
savunmaktadır. Geçmişin hesabı verilmeden, geleceği kurmak, hayal aleminde gezmeye benzer.
Bu nedenle Recep Güven’in samimiyetinden kuşkulanmak doğal bir olgudur.

Gelelim, Recep Güven’in açıklamalarına, ‘tepki’ gösteren, şahinlerin beyanatlarına. Hala Kürt
sorununda kanın akmasını ve insan yaşamının hibe edilmesini esas alan, akbabalar bir türlü
kan’a, doymadıklarını alenen beyan etmektedirler.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti ve devleti yönetenler, herzamanki bilinen tepkilerini verdiler.
Diyarbakır emniyet müdürüne, ‘otur, oturduğun yerde’ diyerek, şahin bakışlarını ifade
ettiler. Politik sahnenin figüranları üst-üste açıklamalar yaptılar. Bir bürokratın bu tür
açıklamlar, ‘yapamayacağını’ sık-sık ifade ettiler.

Bazı köşe yazarları, ‘olamaz’ diyerek feryad ettiler. Bazıları ise, utangaç bir edayla, ‘emniyet
müdürü ‘aslında haklı ama’ sonuçta bir bürokrat’ ‘dikkat etmeli’ açıklamalarında bulundular.

Bu ve benzeri açıklama sahiplerine göre, bir bürokrat vicdan sahibi, ‘olmamalı’dır. Veya
vicdanı, ‘olamaz’.

Türkiye Cumhuriyetinin, yıllardır yürüttüğü kirli savaş kampanyası, insanların vicdanını dahi
teslim almıştır.

Uludere Roboski’de, savaş uçaklarıyla bombaladıkları çocukları için ağlayanlara, neredeyse
ağlama, ‘yasağı getirme’ çabası unutulmamıştır.

Ellerini, katledilen gerilla ve askerlerin kanlarıyla, anaların gözyaşlarıyla yıkayanların vicdani
sorumlulukları tabiki olamaz.

Yanlız bu ülkede vicdan sahibi milyonlarca insan yaşadığını unutmasınlar.

Bir emniyet müdürü, işkence yapabilir, hatta gözetiminde bulunduğu, bayan tutuklulara, ‘taciz
ve tecavüz’ girişiminde bulunabilir. Bu emniyet müdürü terfi edebilir, başbakan tarafından
sonuna kadar savunulabilir.

Ama vicdanın sesini dinleyerek, insani bir açıklama yapamaz

Nasıl, ‘olurda’ bir bürokrat, bir emniyet müdürü, ‘terörüstün’ arkasından ‘ağlar’ göz yaşı döker.
Katledilen, Kürt ise sosyalist ise veya devletin çirkinliklerine karşı dik duruş sergiliyorsa ve
katliama maruz kalıyorsa, arkasından, ‘ağlamaya değmez’….

Ne yapalaım; vicdanın dejenere olduğu, bir toplumsal gerçeklik!

Bir sonraki yazımda bluşmak dileği ile,

Aliekber Pektaş

14.10.12