YAZIMIZI FARKLI BİR PENCEREN OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ...

Bilindiği üzere, bir fotoğraf makinesi alım kampanyamız var. Bu makine alındıktan sonra, Almanya ve Fethiye’de bulunan hiç bir Fethiyeliden, bu ve benzeri gerekçelerle bir kuruş beklentimiz kalmayacak.

Zaten yaptığımız işten dolayı bir maddi beklentimiz olmadı ve bundan sonra da olmayacak… Bu makine ise “Fethiye’nin Dünyaya Açılan Penceresine” yapılan son maddi katkı olacak. Bizim yaptığımız hizmeti maddi olarak ölçmeyi ve makine fiyatları ile karşılaştırmayı ise en hafif deyim ile “nazik” bulmuyoruz.

Bu kampanyada ismi geçen yada geçmeyen Fethiyelilerin büyük bir çoğunluğu açısından yaptığımız işin olumlu olarak değerlendirildiğini biliyor, işimizi zevkle yapıyoruz.

Facebook’tan ve mail yollayarak(kampanyaya iştirak eden) bazı arkadaşlarımızın, Almanya Ober-Ramstat Derneğin’de Fotoğraf Makinesi ile ilgili olan kampanyanın ilan yazısının kaybolduğunu, sorumuz üzerine ise kimin kaldırdığının ise bilinmediğini yazdılar.

Derneğin işletmecisi Kasım Yılmaz, kampanyamıza destek olduğuna göre, Kasım arkadaşımız bunu yapmadı.

Kasım bu ilanımız indirmedi yırtmadı ise kim hangi gerekçe ile bu ilanımız yırttı? Bunun apacık yazılması ve konuşulması gerek.

Soruyoruz:
Bizim (Fethiye’nin Dünyaya Açılan Penceresi) nin yaptığı hizmet Fethiye Fethiyelileri ilgilendirmiyor mu. Bu Fethiye ve Fethiyeliler için anlamsızda onun için mi yapıldı?
Fethiyeli için bu hizmet önemli olsa da olmasa da ben Derneğin içerisindeki her türlü faaliyeti keyfime göre engeller, izin verir yada ilanı yırtar atarım diyen kim?
Bu kişi dernek üyesi ise bu dernek benim babamın malı yada %51’lik hissesi benim olduğundan keyfime göre karar veririm diyorsa; derneğin baba malı yada %51’lik hissesini beyan etmeli? Adını ve gerekçesinin sitemize belirtmeli ki tartışalım.
Bunu yapan dernek yönetiminden biri ise,”Dernek Yönetiminde Olmak” bana üyelerin ve bütün Fethiyelilerin hassasiyetini dikkate almama ve keyfi muamele davranma hakkı verir demiş olur ki, böyle diyen bir yönetici varsa adını ve gerekçesini sayfamıza yazsın tartışalım.

Dernek idaresi değilse bizim ilanımızı yırtan, derneğin binası bu kadar isteyenin istediğini (külhanbeyliği) yaptığı bir alan demektir. Dernek yöneticileri ve üyeleri, bu keyfiliğe kayıtsız kalmamalı, Kurumu aklamalıdır!..

Herkes düşünce ve inancında özgürdür. Beni sevende olur, nefret edende bu da gayet normal. Özel mülkiyete dair olan alanında beni yada bir başkasını kanunen kapısına dahi yaklaştırmama hakkı var herkesin. Fakat kamuya ait olan alanlarda ve binalarda, özellikle bir yerleşim alanının insanına hizmet için oluşturulmuş bir dernekte, yapıda; ne o yerleşim alanının bir üyesi, ne o derneğin üyesi, nede o derneğin her hangi bir kademesindeki yöneticisi, tek başına keyfi muamele yapamaz. Fethiyeliye hizmet gayesi ile asılmış bir ilanı yırtıp atamaz.

O dernek, bütün Fethiyelilerin ve Fethiyeli üyelerindir. Yönetim kurulu, o derneğin kuruluş amacına hizmet için seçilmiş birer geçici vekildir. Asil olan halk, Fethiyelilerdir. Kimse kendini mülkün (Fethiyelilerin) sultanı olarak göremez. Görürse yanlış yapar bunun sonucunun (sandıkta ve vicdanlarda) hüsran olduğunu er geç görür.

Bu ilanımızı yırtıp atan ismi ile gerekçesini yazılı beyan olarak açıklamalı!.. İlgili kişinin vereceği cevabın, bir kelimesini bile eksiltmeden ve değiştirmeden sitemize ekleyeceğimizden kimsenin bir şüphesi olmasın… Tartışalım!

Bizim Fotoğraf makinesi ilanımızı yırtan kişiye, Nazım Hikmet’in aşağıya eklediğimiz kıssalaşmış anısındaki hikmet üzerinde biraz düşünmesini salık veririz…

Nazım Hikmet’in bir anısı

Nazım Hikmet’in Bursa Cezaevi’nde tutsaklık günleri. Koğuş arkadaşlarını okumaya yazmaya yönlendiren Nazım, aynı zamanda cezaevi yönetimine de yardım etmektedir. Cezaevi denetimine Adalet Bakanlığı’ndan bir müfettiş gelir. Bir kaç gün denetim yaptıktan sonra müdüre:
- Nazım da buradaymış, çağır da görelim nasıl biridir? der.
Nazım’i odaya getirirler. Müdür koltuğuna iyice kurulan müfettiş Nazım’ı tepeden tırnağa süzer ve:
-Demek Nazım sizsiniz, der.
Nazım’a oturması için yer göstermez. Kısa bir konuşma sonrası, gidebilirsiniz, der.
Nazım tam kapıdan çıkarken durur ve müfettişe:
-Ömer Hayyam adını duydunuz mu? diye sorar.
Müfettiş hemen atılır:
-Kim duymaz Hayyam’ı.
Nazım:
-Hayyam zamanında İran hükümdarı kimdi? diye sorar.
Müfettiş şaşırır. Nazım konuşmasını sürdürür, görüyorsunuz sanatçıyı anımsadınız ama hükümdarı anımsamadınız.
Yıllar sonra beni dünya anımsayacak ama dönemin Adalet Bakanı’nı ve sizi kimse anımsamayacak, der çıkar.
Müfettiş yaptığı yanlışı anlar, Nazım’ı geri çağırır ama Nazım koğuşunun yolunu tutmuştur. Sahi, o dönemin Adalet Bakanı kimdi?

a.s.
08 Nisan 2012