Devlet suçunu ‘itiraf’ etti!

Sevgili okuyucular,

Türkiye Cumhuriyeti devleti suçunu ‘itiraf’ etti. Hrant Dink’i devlet içerisinde örgütlü gücün öldürdüğünü kabullendi. Cumhurbaşkanlığı tarafından görevlendirilen Devlet Denetleme Kurulu, DDK araştırmasını tamamladı ve raporunu açıkladı.

Raporda neler var gelin birlikte küçük bir analiz yapalım. DDK raporunda yaşam hakkına yer verirken,
‘‘1- Yaşam hakkı, en temel insan hakkı olup Anayasanın 12 ve 17. maddeleri ile korunma altına alınmıştır. Anayasa ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ile herkesin yaşama hakkının korunması Devletin yükümlülükleri arasında sayılmıştır.

Devletin negatif yükümlülüğü olarak tarif edilen yükümlülük öldürme yasağını ifade etmekte; buna göre devlet öngörülen istisnalar dışında yaşama hakkını ihlal eden uygulamalardan kaçınmak zorunda bulunmakta, bireyin hayatını tehlikeye atmaktan kaçınma görevi de negatif yükümlülük kapsamında sayılmakta ve meşru bir amaç için de olsa devletin, bireyin hayatını tehlikeye atamayacağı öngörülmektedir.‘‘
DDK yaşam hakkının önemi ve devletin bu konuda yapması gerekeni belirlemektedir.

Bu belirleme ne hikmettse, Hrant Dink için, görmezden gelinmiş ve Hrant‘ın yaşamdan koparılmasına göz yumulmuştur. Yine raporun bir bölümünde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, AİHM’in, vurgularına yer verilerek şöyle denilmektedir.

‘‘4- Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 14.09.2010 tarihli Dink/Türkiye kararında, “Üç ulusal makamın, (cinayetin planlandığı ve hazırlandığı yerin sorumlusu olarak Trabzon Emniyeti ve Trabzon Jandarması ile cinayetin işlendiği ve mağdurun ikamet ettiği yerin sorumlusu olarak da İstanbul Emniyetinin) başvuranın yaşamının korunması ile ilgili olduğu; Bu makamlardan hiçbirinin, ayrı ayrı ya da birbiriyle koordineli biçimde, planlanmasından ve yakında işleneceğinden haberdar olmalarına rağmen Fırat Dink cinayetinin engellenmesi amacıyla harekete geçmediği,‘‘
DDK aslında önemli bir belirlemede bulunmaktadır. Devletin güvenlik kurumları bilgi ve istihbaratlarına rağmen, Hrant Dink’i korumak yerine, yaşamına son verilmesine göz yummuşlardır.

DDK raporunun devamında, sadece göz yummakla kalmayan adı geçen kurumların Hrant Dink’in ölümünden sonra aynı vurdumduymazlıklarına devam ettiklerini belirlemektedir. Hrant Katledilmesini, bir ‘’ermeni nin’’ ölümü olarak algılamakta ve çocuk ‘’yaş ta’’ bir kişinin planladığı veya uyguladığı bir vaka olarak görmektedir. Yardım eden birkaç kişinin adli bir vakası olarak ‘algılamış’ veya ‘algılamış’ gibi görünmektedir.

DDK bu realiteyi net olarak belirlemektedir. DDK raporun devamında,
‘‘Bu itibarla, Hrant Dink’in öldürülmesi ile ilgili olarak oluşan esas fiil kapsamında ,
- Kamu görevlilerinin ihmal ve hatalarının da adli yargı organlarınca öncelikle Türk Ceza Kanunun 37, 38, 39 ve 83. Maddeleri uyarınca soruşturulması,
- Kamu görevlilerinin cinayetten önce ve sonra ortaya çıkan görevi kötüye kullanma ve ihmal gibi görülen bazı fiillerinin esas niteliğinin, mutlaka ana suç kapsamında adli soruşturma ve bilhassa yargılama safhasında belirginleştirilmesi,
-Trabzon Jandarma Komutanlığınca Hrant Dink’in Yasin Hayal tarafından öldürüleceğine ilişkin alınan istihbarat üzerine herhangi bir işlem yapılmaması ve cinayetin gerçekleşmesinden sonra delillerin değiştirilmesi ve karartılması gibi iddialar,‘‘
DDK rapou devletin ve devlet adına görev yapanların, Hrant Dink katliamında sorumluluklarını bulunduğunu açık bir şekilde belirlemektedir. Bu ise, devletin suçunu ‘itiraf‘ ettiği anlmına gelmektedir. DDK raporun önemli bir bölümü ‘‘devlet sırrı‘‘ nedeniyle kamuoyuna açıklanması engellenmiştir. Raporun açıklanmayan bölümlerinde neler olduğunu tahmin etmekte zor olmayacaktır.

Katiller devlet içindeki kurum veya kurumlar içinde yer alan birileri tarafından korunmuş ve kollanmışlardır. Mahkeme heyetinin bu davada örgüt ‘‘yok‘‘ gerekçeside, DDK raporu ile dahada açıklık kazanmıştır. Bu katliam devlet içinde organize olmuş güçler tarafından planlanmış ve uygulanmıştır.

Türkiye Cumhuriyeti devleti suçunu DDK raporları ile olsada ‘itiraf‘ etmiştir. Bu önemli bir aşamadır. Yargının bundan sonraki aşamada hukukun gereklerini yapacağını, katillerin ve arkasındaki çetenin ortaya çıkarılması için gerekli hassasiyeti gösterceği inancını korumak isterim.

Artık ülkmezin, hukuk ‘‘ihlalleri‘‘ ile algılanması, Türkiye Cumhuriyeti devletinin çetelerin cırıt attığı bir devlet yapılanmasından kurtularak, demokratik işlerliğin hüküm sürdüğü bir yapılanmaya gitmesi arzulamaktayız.

Artık, AİMD’e binlerce dava ile ön plana çıkmak ve anılmak istenen bir devletin ve ülkenin yurttaşları olmak istemiyoruz. İnsan haklarına, demokratik teammüllereuygun davranmanın, hukukun üstünlüğünün yerleştiği ve yüksek sesle dillendirildiği bir ülkenin vatandaşı olmak, gurulanmak istiyoruz.

Bir sonraki yazımda buluşmak dileğiyle,

Kritikleriniz için; analizoku1@live.de
Aliekber Pektaş 29.02.2012