Mer. Feride GÜNEŞ'in Cenaze Töreni

YOK HÜKMÜNDE

Yüzyılımız insanın en büyük açmazlarındandır… Başkaldırı. İtiraz. Red. İtibarsızlaştırma… Eskiyi, kadimi değersizleştirme ve yıkım. Birey üstü, çoğunluğun kabul ettiği, uyduğu ve anlam bulduğu değerler, ilişkiler, duygular ve düşünüşlere isyan.

Eskiye, yaşanılana itiraz, isyan; bu gelenek görenek, inanç ve ideolojilerin yerine koyacak sistematik bir öneriniz, alternatifiniz yoksa, bu başkaldırı kötünün iyi, zararlının yararlı, çirkinin daha güzelle değiştirilmesi, inkişafı, geliştirilmesi, dönüştürülmesi anlamına gelmeyeceği için bu bir anarşistliktir.

Çünkü var olanın bütün dalını, budağını, kanadını kolunu kırıyorsunuz ama, yerine koyacağınız - bu çapta karşılık bulacak- bir alternatifiniz yok. İtiraz ediyorum diyorsunuz; fakat bir önerim ve kendini uğruna adadığım idealim şu diyeceğiniz; enine boyuna düşünüp taşındığınız, çağdaş düşünce ve inanışlar ile benzer başarılı deneyimlerini görerek çıkarımsadığınız, içigünü cücüğünü tepeden tırnağa inceleyip, sıkı sıkı dokuduğunuz bir kumaşınız yok. Tohumunu temin ettiğiniz, ekimini, bakımını yapıp, çimlendirmekte olduğunuz bir toprağınız, havası suyu uygun bir ikliminiz olmalı, bu isyanın anarşistlikten çıkıp devrimci, ilerici bir görünüme kavuşması için.

Yüzyılımız insanının önemli açmazlarından biride hız, haz, karmaşa ve yoğunluk… Bu ise bireyin itirazına müsait; fakat alternatif üretmesine engel bir ortam oluşturmakta. Bu durum insanların (çoğunluğunun) bedenlerinin (anormal) gelişmesine; zihinsel dünyalarının kısırlaşmasına sebep olmakta. Durum böyle olunca, onların öneri, ilerici ve çağdaş dedikleri ideolojiler, mutfak kültür düşük bireylerin fastfood işletmelerinden sipariş etmek -almak- zorunda kaldıkları yiyecek porsiyonlarına benzemekte. Bu ise onların gastronomi bilgisi, yemek yapma yeteneği geliştirmemiş  ve mutfak kültürü almamış, bu yeteneğe ulaşmamış, birikimsiz insanlar gibi, hazır paket ideolojiler ve inançları kolayından alıp, kendi üretimleri, seçimleri gibi algılamalarına sebep olmakta. 

Hakikat, çağdaş dedikleri saplantı aslında, seçim değil maruz kalmadır. Bu başlığı Aristo, Platon ve aydınlanmanın büyük filozoflarından Dekart ve Kant… gibi dahilerin fikirleri ile desteklemek, yazımızın hacmini aşar. Bireyin kendini geliştirmesi için boş zaman ve dingin bir ruh hali ile ekonomik toplumsal alt yapı gerektirmekte. Çağımızda kıtlığı çekilen en büyük şey zamandır. 

Ortada alternatif oluşturup, uygulama ortamı bulup deneyimleyene, uygulama alanı genişleyene kadar mevcut geleneğimiz dikkate alınmalı… Bu geleneğimizden biri de cenaze defin süreçleri. Bireyin kendisinden gayrisi içinde var olduğunu düşünmesi, buna inanması ve bu düşünce ve inançları doğrultusunda davranması, bireyin kendisini aşmasına sebep olur. Ben tek başına değilim, bir toplum parçasıyım. Bu, öteki benim için, ben de öteki için varım demektir. Gelenek ve görenekleri dikkate almaksa bunun bir parçasıdır.

Prof. Dr. Acar BALTAŞ, “yalnızca kendisi için yaşayan insanın yokluğundan dünya kazançlı çıkar,” der. Buna karşıyım; şu yanlış, bu saçma, bu anlamsız; şunlar şunlar çağdışı vb… diyerek, toplumsal değerler ve diğer insanlar için sorumluluk almıyorsa, kendini hangi dev aynasında görürse görsün, aslında toplum nezdinde O, YOK HÜKMÜNDEdir. Çünkü; toplum için, başkası için birşeyler yapmak için didindiğin, VARLIK gösterebildiğin oranda toplum nezdinde VARSIN ve var olabilirsin.

Kendi reklamını yapıp atıp tutma. Kendi kendinin yaptıkları hataların, kendi zaaflarının avukatlığına beyhude soyunma. Çünkü kişi söylediklerinden çok yapıp ettiklerinden ibarettir. Geride bıraktığın izler, gerçek benliğinin haritası ve resmidir. Sen “ol” yeter. Oluşunu Hak’ta halkta görür.

Not: Bu yazımı İlhami ÖZDEN için yazdım. Feride bacı, İlhami abinin halası olur. İlhami abi Feride bacının ölüm haberini alınca hemen beni aradı. Defin sürecini nasıl yaparız. Çadır ve mezar kazılıp hazırlanması. Devamında verilecek yemek. Taziye yerinin neresi olup olamayacağı vb. konularda, telefonda elli defa görüştük. Salman bu süreçte İstanbul’da. İlhami abi Salman’ı erkenden gönderip iki kurban al kes yemek için diyor.  fakat buna vakit yetmiyor.

İlhami abi, Fethiye’de başka bir isme telefon etse idi, kendiside bunun farkıda idi, benden daha çok imkanlara sahip o kişi, bu konularda kendisine benden daha hızlı ve kolay organizasyon sağlayabilirdi. Fakat İlhami abi, bizim yapmamız gereken bu basit ve önemli iş için başkalarından yardım beklemenin kişinin kendine ve kabilesine olan saygısını aşındıracağını bildiğinden, bana ve bizim çevreden birileri ile muhatap olmayı seçti. Bunu dile de getirdi.

İlhami abi olmasaydı, yerine kim bu işlevi üstlenebilir di? Bu soruya çat diye cevap veremiyorum. Yazdığım yazılarda isim vereceğim zaman endişelenirim... Aliseydi (menfi) bir şeylere, bu yazılarla zemin mi hazırlıyor gibi, düşünenler olur diye. Ama ben kendime güveniyorum; kim ne derse desin. Benim çizgim net.  

Bu zamana kadar, İlhami abi ile aynı mekanda bulunarak bir çay içecek kadar sohbetimiz olmadı. Birbirimizin bir çayını dahi içmedik yada içiremedik. Bundan sonrası için bu mümkün olabilir mi? Görünür veriler açısından düşük bir ihtimal; fakat hayat bu, önceden belirlenemez. Hiç de mühim değil, içmek ve içirmek; mühim olan hemen inisiyatif alarak VARLIK gösteren bir insanın insanlığının altını çizmek ve ona hassasiyeti için naçizane teşekkürümüzü arz etmek. O kadar...