Taziye ve Geçmiş Olsun Ziyareti - Mart 2020

Taziye ve Geçmiş Olsun Ziyaretleri için Aşağı Tenciye gittim. Battal ve Nazmiye ÖZDEMİR arkadaşlarımla. Mer. Hüseyin abinin taziyesi için Muhammet abileri gittim, evde kimse yoktu. Arkasından Nevzat ile Battal (YILMAZ) abinin evlerine geçmiş olsun için uğradık. Önce Nevzat abinin yanına gittik.

Tenciye gitmeden önce ise değerli arkadaş ve dostlarımız olan Battal ve Nazmiye ÖZDEMİR ile aile kabristanları ziyaret ettik.

Nevzat abinin sağlık durumunun normal halde kendini hissederken verdiği alarm işaretlerini, hastalanmasını, acilen Araştırmaya götürülmesini, orada yoğun bakımda geçirdiği süreyi ve doktorların doktorların “o anki durum” için ümitli olmadıklarına dair hikayesini diledim. Sonuç itibariyle resmini çektiğim ana gelişi “bir mucize” gibi bir şey. Buna da şükretmeli!

İYİMSERLER UZUN YAŞAMAZ

Bu anlatılanlar bana, Stanfort Üniversitesinin, 1911 -1990 arasındaki süreyi kapsayacak, on yaşlarındaki 1734 çocuğun bir ömürlük, ortalama seksen yıllık bir araştırma ve incelemesini hatırlattı. Bunu yorumlayan Prof. Dr. Acar BALTAŞ, “iyimserlerin uzun yaşadığı” düşüncesinin “bir balon” olduğunu ve bu deneyimin / araştırmanın “iyimserlerin kısa yaşadığı” gerçeğini ortaya koyduğu sonucunu çıkarmıştır.

İYİMSERLER REHAVET(ihmalkarlık), HAYRA YORMAYA SEBEP OLUR

“Nevzat abi, “kalbi bu dünyaya bir sürpriz yapmaya hazırlarken kendisini, bundan bi haber olarak” eşi Zehra ablaya: “tansiyon ve şu su ilaçlarını al, ihmal etme” diye öğütler verir; Zehra abla ise övünç, gurur ve sevinçle: “Şükür bizim herif turp gibi, Allah'ın yüzü gözü hürmetine bir hap bile yuttuğu yok” dermiş. Nevzat abi ise arada bir sol kolum uyuşur, şıkışırdım. Bunu ise olur böyle şeyler. Üşüttüm her halde filan dermiş. Ani geçirdiği kalp krizi sonucu kalp damarlarının bir kısmının açıklık oranı %30’un altında olduğu görülmüş. Bu haliyle de ameliyat edilemezmiş.”

Koruyucu yada önleyici sağlık çalışmaları, hiçbir rahatsızlık olmasa dahi, kadınlar otuzbeşinden sonra şu, şu; erkekler kırk ellisinden sonra bu bu tahlilleri yılda, iki yada üç beş yaptırmalarını tavsiye ederler. Tabii, sağlık sorunu ile ilgili ani  işaretleri görünce, yaşa ve zamana bakmadan derhal kontrol edilmeyi gerektirir.

ARABA BİZDEN KIYMETLİ Mİ Kİ, ONUN BANIMINI YAPTIRIYORUZDA KENDİMİZ İHMAL EDİYORUZ.

Yeni araba alınca belgelerin de ve servis belirtir. Hiç bir arıza vermese de on bin km’de birinci genel bakımı, yirmi bin km.’de ikinci… bakımı yapılmalı  gibi. Bahis edilen makine bizim tenimiz, organlarımız gib etten, kandan, candan… değil; demirden, çelikten yapılmış cihazlardır.

Rahat davranmak ve karşılaşılaşılaşacak her türlü riski hayra yormak, çoğu zaman felaketle sonuçlanır… Aldatılma, ihanet, ekonomik zarar ve siyasi yenilgilerin olduğu kadar, insan sağlığı konusunda da geç kalınmasına ve felaketlere sebep olur. 

Bütün bunlar gösteriyor ki, arabamızdan çok daha önemli olan sağlığımız konusunda dikkatli, tedbirli olmalıyız. Sağlıklı iken bunu yapmalıyız. Çünkü hayat ihmalkarlığa gelmez.

Battal ile Nevzat abiye geçmiş olsun der, merhum Hüseyin YILMAZ abiyede Allahtan rahmet dilerim.

HER DAİM ELİMİZDE ŞÜKÜR EDECEK ŞEYLERİMİZ VAR

Zehra abla, Nevzat abi yoğun bakımda yatarken, bütün yakınlarının yüzlerce, binlerce km. uzaklıktan hastaneye geldiklerini anlatırken ki gözündeki ışıltıyı gördüm… Hiç ummadığın bir anda yarım asrını bir arada geçirdiğin hayat arkadaşını kaybetme ihtimalinin yarattığı ruhsal çöküntüyü yaşadığın bir anda, bütün can ciğerlerin ve dostların başında!.. Bu durum insana dayanma gücü veriyor. Korkma bir şey olmayacak… Hem bu dünyada yalnız değilsin diyorlar varlıkları ile. Bunun verdiği duyguyu, acı sevinci okudum gözlerinde Zehra ablanın. 

Sosyal ilişkilerin varlığı işte bu kadar önemli. Bu bana bir TV programında, Afrika’ya gönüllü giden bir doktorun anlattığı anısını hatırlattı.

“Afrikada, kırsalda olan bir bölgedeyiz. Çadır ve karavanımız var. Çadırda muayene ediyoruz. Orada, öksürüp yatağa düşen kişiye genellikle gidici gözle bakarlarmış. Biz antibiyotik verip onlar iyileşmeleri görünce, inanamıyorlar.. İlacı verip evinizde şu şu tarifeye göre kullanın, dediğimizde, hem tarifeyi karıştırıyorlar, hemde 40-45 derece sıcaklıkta ilaçlar bozuluyor. Tek buzdolabı bizde var. O da jeneratörümüz ile çalışıyor.

Altı çizilmesi gereken trajik anı ise şu:”Bir gün bir hastaya, her gün sabah ve akşam tok karnına bu tableti kullanacaksın,” dedim. Tercüman çevirirken hem hastanın, hem tercümanın yüzünde garip bir ifade oluştu. Tercüman bana, “Günde bir defa su içerlermiş, iki günde bir defada yemek yerlermiş. Hasta hangi günün sabahı, hangi günün akşamı bu ilacı kullanalım diye soruyor, demiş.” Doktor, dondum kaldım diyor. Sizin verebilecek bir cevabınız varmı bu Afrikalı’ya?Çünkü orada yemek ve su yardım olarak dışarıdan getirilirmiş.

İşte bu yüzden ben her zaman şükredecek çok şeyimizin olduğuna inanıyorum. Bizlerin imkanları ile anlattığım ve şu an ülkemiz ve dünya gündemini meşgul eden mülteciler, sığınmacıların yaşadıklarına bir bakın.”